Buong Karanasan sa Baitang 9

  

Karanasang Hindi Malilimutan”

       

Masaya, malungkot, nakakabaliw at kakaiba. Halu-halongn emosyon ang aking naranasan o naramdaman sa loob ng 10 Buwan, kasama ang aking mga kamag-aral, kaibigan at guro. Mga taong nagbigay kulay at naging dahilan ng aking pagpasok araw-araw. Sila ang naging katuwang ko sa lahat ng problemang dumating sa akin sa paaralan.

Masaya, dahil nakakilala ako ng mas maraming tao bukod sa aking mga kamag-aral at naging malapit ako sa iba’t-ibang baiting lalung-lalo na sa ikaapat na taon. Marami rin akong natutunang bagong bagay mula sa mga gurong bago rin sa aking paningin. Naging kahanga-hanga ang mga gurong nakasama at nagturo sa amin sa taong ito. Masaya rin ako dahil dito lalong napatibay ang pagsasama namin ng Antimony o ng “AntiPulo”.

Malungkot? Dahil ba sa taong ito ako umasa at nasaktan? H-I-N-D-I kaya! Wala itong kinalaman sa pag-ibig. Malungkot, dahil sa nagkaroon kami ng mga di-pagkakaunawaan ng aking mga kamag-aral. Dito muling nasubok ang aming samahan. Pero, ika nga nila, “Pagkatapos ng ulan ay isang bahaghari”. Matapos ang malabagyong pag-aaway ay isang makulay na bahaghari ang nagging katapusan nito. Marami rin kaming natutunan sa mga hindi pagkakaintindihang naranasan na aming magiging gabay sa susunod pang mga taon.

Nakakabaliw. Nakakabaliw, dahil sa mga sunod-sunod na takdang-aralin, proyekto at kung anu-ano pang “paper works”. Yung tipong puro maiikling pelikula ang aming produkto sa apat na asignatura?! Nakakabaliw talaga! Hindi namin alam kung ano ang uunahing gawin, kung saan magsho-shoot at kung paano hahatiin ang aming oras. Pero, dahil sa kooperasyon at pag-iintindi sa isa’t- isa ay naging matagumpay ang aming mga Gawain. Sa katunayan, ay natatawa na lang kami tuwing naaalala ang aming mga mukha tuwing natataranta at nababaliw sa aming mga proyekto. Naging daan din ito upang maging mas malapit kami sa isa’t isa. At sigurado kaming mami-miss namin ito pagkatapos ng klase.   

Kakaiba. Kakaiba dahil sa taong ito ako nakaranas ng mga kakaibang karanasang bago sa paningin ko at ng ibang tao. Unang-una, ay sa taong ito ko naranasang sumali sa mga organisasyong hindi ko nasalihan noong nakaraang taon, partikular na sa GSP at Umalohokan. Sa Girl’s Scout ko naranasang sumali sa mga “Camping” at “Badge Fairs”. Habang sa Umalohokan ko naman naranasang ipanlaban sa ibang paaralan sa Antipolo. Unang beses kong naging kinatawan ng Mambugan kasama ang iba pang manunulat. At unang beses ko ring naranasang manalo rito at makatungtong ng Regional na nagdala sa akin sa Lipa, Batangas. Dito ako nakakilala ng iba’t-ibang tao mula sa Antipolo at maging sa CALABARZON. Ang mga karanasang ito ang naging dahilan ng pagiging di-ordinaryo at di-malilimutang taon ko sa Baitang 9.

Ang pagiging “Grade 9 Student” ang magiging isa sa mga di-malilimutang karanasan ko sa Hayskul. Kaya, Salamat sa mga taong naging bahagi ng buhay ko sa Baitang 9 at naging dahilan ng pagiging mas matatag ko sa susunod pang mga taon. Salamat sa mga aral at paying ibinahagi nyo sa akin. Hindi man naging madali ang taong ito para sa akin, naging masaya at sulit naman ito dahil sa inyo.  Salamat sa 10 buwan kasama kayo at sa mga ala-alang nabuo. Maraming Salamat Baitang 9!